Identyfikacja gatunkowa
Większość zwierząt przedstawionych na malowidłach w Pintasayoc ma długą szyję i długie nogi, wydłużony pysk, krótkie i wąskie uszy, owalny tułów i krótki ogon. Cechy te wskazują na to, że są to zwierzęta kopytne (niektóre z nich mają nawet wyraźnie rozdzielone racice). Jedynymi kopytnymi zwierzętami żyjącymi w górskich rejonach Peru są wielbłądowate (dzikie: wigoń i guanako oraz udomowione: alpaka i lama) oraz jeleniowate (jeleń wirgiński, taruka, pudu ekwadorski i mazama). Ze względu na brak poroża i podobieństwo do zwierząt z innych malowideł z terenu Peru, można przyjąć, że w Pintasayoc mamy do czynienia z przedstawieniami wielbłądowatych, a więc zwierząt najczęściej prezentowanych w andyjskiej sztuce naskalnej. W ten również sposób (jako wyobrażenia wielbłądowatych, najczęściej guanako) były one interpretowane w dotychczasowej literaturze [M. Neira Avendano 1990: 17; L. Belan Franco 1998: 14; A. Cardona Rosas 2002: 142; R. Hostnig 2003: 55]. Ze względu na zły stan zachowania części malowideł z opisywanego stanowiska oraz budzący niekiedy wątpliwości sposób przedstawiania niektórych zwierząt, nie można oczywiście wykluczyć możliwości, że przynajmniej jakaś część opisywanych przedstawień mogła wyobrażać jeleniowate.