W jaskini Pintasayoc w południowym Peru znajdujš się malowidła będące jednym z najbardziej niezwykłych przejawów prehistorycznej sztuki tych terenów.
Schronisko skalne Pintasayoc zostało odkryte przez dr. Máximo Neirę Avendaño w roku 1976. Położone jest na 15°44'29" szerokości geograficznej południowej i 72°57'00" długości geograficznej zachodniej, 15 kilometrów na zachód od miejscowości Ispacas (departament Arequipa, prowincja Condesuyos, dystrykt Yanaquigua) [M. Ziółkowski i L. Belan Franco (eds.) 2000/2001: 17], na wysokości 2500 m n.p.m. Leży na obszarze przedgórza andyjskiego. W okolicy są liczne wąwozy, którymi od grudnia do marca płyną sezonowe rzeki. W pozostałych miesiącach jest bardzo sucho. Mimo to rośnie tu dużo drzew, a roślinność trawiasta tworzy naturalne pastwiska. Poza tym występują tu odporne na suszę krzewy, kaktusy, agawy i jasnowce. Żyją tu wiskacze, wigonie, gwanaki, jeleniowate, pumy i inne kotowate.
Jaskinia położona jest w stromym zboczu wąwozu Coropuna, 15 metrów powyżej jego dna. Dostęp do niej nie jest jednak trudny, istnieje nawet prowadząca do jaskini ścieżka. Wąwóz w tym miejscu ciągnie się mniej więcej wzdłuż linii NW-SE, wejścia do jaskini wychodzą na północny wschód. Pintasayoc to właściwie niewielkie schronisko skalne, składające się z trzech połączonych ze sobą pomieszczeń o łącznej długości ok. 25 m.
Malowidła w jaskini zgrupowane są przede wszystkim na płaskim trójkątnym suficie w największym jej pomieszczeniu. Poza tym niewielkie przedstawienia widnieją również na ścianach w różnych częściach jaskini. Oprócz przedstawień malarskich w jednym miejscu znajdują się również ryty.
Malowidła są w niektórych partiach mocno zniszczone. Na zdjęciach wykonanych w latach 1996 i 1997 (prezentowanych na tej stronie) nie widać części przedstawień, widniejących na szkicu sporządzonym na podstawie zdjęć zrobionych przez dr. Máximo Neirę Avendaño w 1976 roku [A. Cardona Rosas 2002: 143]. Malowidła są niszczone przez czynniki naturalne, a także przez miejscowe dzieci, które rysują na ścianach własne rysunki. Według najnowszych informacji proces niszczenia posunął się jeszcze dalej. Dziś podobno już nie widać prehistorycznych dzieł, miały one ulec całkowitej degradacji.
